Zelfs de meest deskundige IT-afdelingen en MSP’s stuiten vaak op uitdagingen met betrekking tot patchbeheer. Hoewel u mogelijk niet in staat bent om al deze uitdagingen rondom Linux-patching in één keer op te lossen, is zich bewust zijn van hun bestaan de eerste stap die nodig is voor het creëren van een veiliger en efficiënter patchmanagementproces.

• Verstoringen van de workflow
  Bij het patchen van endpoints die van invloed zijn op grote groepen mensen, zoals Linux-servers, moeten IT-teams de uitrol van patches plannen tijdens daluren. Door op deze manier te plannen, kunnen organisaties voorkomen dat normale patchingprocessen, zoals reboots, de workflows verstoren.

• Imperfecte patches
  Helaas zijn patches niet perfect. Zelfs de patches die rigoureus getest worden in de sandbox, veroorzaken soms bugs die hersteld moeten worden. Een methode om te verzekeren dat een patch naar behoren functioneert, is door deze te installeren op een beperkte groep Linux-apparaten in plaats van op de volledige IT-infrastructuur. Als de kleine groep na een bepaalde tijd geen negatieve effecten ondervindt van de update, dan is het meestal veilig om de patch te installeren op de rest van de Linux endpoints.

• Volume van de patches
  Het patchen van elk Linux-apparaat op een netwerk kost tijd, vooral als een organisatie geen gebruik maakt van automatisering, en het is complex werk. Kleine bedrijven hebben misschien geen probleem, maar grote organisaties en ondernemingen worstelen vaak met de enorme hoeveelheid patches die moet worden uitgerold.

• Handmatige fouten
  Menselijke fouten en handmatige vergissingen komen voor en behalve automatisering is er geen manier om ze helemaal te voorkomen. De gevolgen van ongepatchte software zijn vaak ernstig, en het enige dat een cybercrimineel nodig heeft om succesvol te zijn, is één vergeten en niet-gepatchte Linux-server of eindpunt.